II. Mehmet, Arnavutluk'u feth etmek amacıyla birçok akıncı birliği gönderdi. Akıncılar Dalmaçya kıyılarını geçip akınlarını yoğunlaştırdıkça Adriyatik denizinin karşı yakasında, İtalya'da korku baş gösterdi. Osmanlılar karşıda yangın çıkardıkça Venedik San Marko kilisesi alarm çanlarını çalıyordu. Akıncılar daha 1477'de İtalya'nın kuzeybatısındaki Friuli'ye girerek bazı yerleşim birimlerini yağmaladılar. Fakat ertesi sene daha büyük kuvvetlerle gelen başıbozuklar ülkede büyük bir paniğe neden oldu. Bunun üzerine Venedikliler Osmanlı-Venedik Antlaşması (1479) istemek zorunda kaldı.[1]
Osmanlı tehlikesini bertaraf eden Venedik Cumhuriyeti, Katolik Ferdinand adıyla ün yapmış İspanya kralıyla da savaşıyordu ki Napoli kralı Ferdinand da bu savaşta İspanya'yı destekliyordu. Napoli'ye gaile çıkarmak isteyen Venedik, İstanbul'a Sebastiyano Giritti adında bir elçi yollar. Elçi, Puy ve Kalabra 'nın büyük şehirlerinin Doğu Roma İmparatorluğu'na ait olarak Yunan göçmenler tarafından kurulmuş olması dolayısıyla Mora ve Bizans fatihinin bu şehirleri kendi malı olarak isteme hakkı olduğuna Sultan II. Mehmet'i ikna eder. Napoli Krallığı'nın, Osmanlı ile varolan ittifak anlaşmasını bozarak Türk kuşatması altındaki Rodos Şövalyelerine yardım göndermesini de göz önüne alan padişah, Gedik Ahmet Paşa'ya donanmasını hemen yukarı Arnavutluk sahilinden Avlonya limanına götürmesini ve oradan asker alarak Puy kıyılarına çıkmasını emreder.
