Günler
Hüznü yüklenip
Ağır prangalar gibi
Sancıyı taşıyarak
Uçsuz bucaksız gökyüzünün altında
Bizlere
Dev parmaklarıyle
Gelecek
getirdiler.
Günler
Ayrı düşmeyi sevdiğimizden
Sevdiğimiz çocuğumuza dokunamamayı
Açık sarflarla mektuplar göndermeyi
Öğrettiler.
Günler
Tanık oldular ölümlere
Gördüler vurulup öleni
Öldüreni
Hayatla taşınan ölümü
Ölümle başlayan dirimi.
Günler
Oldular en büyük lokomotif
Acımayı öğrenmeyen tarihe.
