- Katılım
- 15 May 2025
- Mesajlar
- 2,708
- Tepkime puanı
- 557
- IFGT Puan
- 108
"- Zaten ne demiş şair ?
Hayat, hatıradır. Unutursan ölürsün..
- Güzel söylemiş. Kim bu?
-Unuttum !"
* * *
-Öylesine ciddiye alıcaksın ki yaşamayı, yetmişinde bile, mesela, zeytin dikceceksin.
Hem de öyle çocuklara falan kalsın diye değil, ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için...
* * *
"-“Çünkü ben bu dünyanın nasıl bir yer olduğunu görünce üstüme öyle bir hüzün çöktü ki
altında bir çiçek gibi ezildim.
Onun için de bu masmavi dünyada ne kokum kaldı ne de rengim.
Ben bir defterin iki sayfası arasında değil, milyonlarca insanın arasında kurutulmuş bir çiçeğim."
* * *
''-Sonra anlıyorsun inandığın her şeyin yalan olduğunu.
O zaman fark ediyorsun, aslında güveneceğin hiçbir şey yokmuş.
Boş yere inanmışsın işte...'
* * *
"-...insanlar adam gibi dinlemiyor birbirini.
Cümleyi bitirmeden otomatik cevap.
Her şey otomatik zaten.
Sonra anlaşamıyoruz, anlaşamazsın tabi!”
* * *
"- ...ama er geç , ben de unutacağım , değil mi ?
Bütün hatıralarım silinip gidecek .
Peki ben ne olacağım ?
Telefon numaraları bir şey değil de .
Benim şahsiyetim ne olacak ? "
* * *
“-Merak etme, alışırsın.
İnsan bir şekilde ölülere alışabiliyor çünkü.
Ne de olsa kimseye bir zararları yok.
Yani artık yok.
Onun için mesele yaşayanlara alışmakta.
Esas zor olan o.”